Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΟ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, TOΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΑΥΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΟΝ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ (10 Ὀκτωβρίου 2011) Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιμανδριτα κύριε Χρυσόστομε, Ἡγούμενε τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ Ἐσφιγμένου, Ὁσιώτατοι πατέρες καὶ ἀδελφοί, Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Δοξολογοῦμεν τὸ Πανάγιον Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διότι ἀξιώνει καὶ πάλιν τὴν ἡμετέραν Μετριότητα ὅπως προσέλθωμεν προσκυνηταὶ ἵνα ἀποθέσωμεν τὰ ἄνθη τῆς ἡμετέρας εὐλαβείας εἰς τὴν Θεοτόκον, ἐν τῷ Περιβολίῳ αὐτῆς, τῷ κεκοσμημένῳ μὲ τὰ ἄνθη τῶν ἀρετῶν τῶν ἐνταῦθα προσκαρτερησάντων τῇ προσευχῇ, τῇ ὑπακοῇ, τῇ ὑπομονῇ καὶ τῇ ταπεινώσει προαπελθόντων ἀλλὰ καὶ σήμερον θεαρέστως ἀγωνιζομένων πατέρων. Εὐχαριστοῦμεν ἐκ βάθους καρδίας τὴν Ἔφορον τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ τοὺς πρωτεργάτας τοῦ Ἀθωνικοῦ μοναχισμοῦ, Ἁγίους Πέτρον καὶ Ἀθανάσιον τοὺς Ἀθωνίτας, διότι χαρίζουν εἰς ἡμᾶς σήμερον τὴν ὑλικὴν καὶ πνευματικὴν ταύτην συνεστίασιν, ἐν ἀγάπῃ καὶ ἑνότητι. Βεβαίως, μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἐπανδρώνουν τὰς συνεργαζομένας εἴκοσι (καὶ πάλιν) Ἱερᾶς Μονὰς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, παρουσιάζονται κατὰ καιροὺς διαφωνίαι ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπισιν ὡρισμενων ζητημάτων. Ἐνίοτε δέ, καὶ τινες ὁσιώτατοι πατέρες καὶ ἀδελφοί καλοπροαιρέτως ἐκτιμοῦν ὅτι ὡρισμέναι ἀποφάσεις θὰ ἔδει νὰ παραλειφθοῦν ἢ ἐνεργειαί τινες νὰ πραγματοποιηθοῦν διαφόρως. Ἡ διαφορετικὴ ὅμως θεώρησις ἑνος θέματος δὲν πρέπει νὰ ὁδηγῆ εἰς τὴν ἀπόσχισιν τῶν ἐχόντων διαφορετικὴν γνώμην ἀπὸ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ εἰς τὴν πῆξιν σχισματικῆς ὁμάδος. Πρέπει νὰ περιορίζηται εἰς τὴν ἐποικοδομητικὴν ἀνταλλαγὴν ἀπόψεων καὶ εἰς τὴν προσπάθειαν ἀσκήσεως πειθοῦς τῶν ἐχόντων διαφορετικὴν γνώμην περὶ τῆς ὀρθότητος τῆς ἰδικῆς των ἀπόψεως. Αὐτο εἶναι τὸ ἐπιτρεπτὸν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸ σύνηθες εἰς τὴν ἱστορίαν αὐτῆς. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία διδάσκει εἰς ἡμᾶς ὅτι ὁσάκις οἱ διαφωνοῦντες ἠρκέσθησαν εἰς τὴν μετὰ ταπεινοφροσύνης καὶ εἰλικρινοῦς ἀγάπης πρὸς τὴν ἀλήθειαν ὑποβολὴν τῶν ἀπόψεων τῶν εἰς ἐκκλησιαστικὸν διάλογον, αἱ διαφωνίαι ἐξωμαλύνθησαν σὺν τῷ χρόνῳ καὶ ἡ Ἐκκλησία ἐσυνέχισεν ἡνωμένη τὴν ἱερὰν ἀποστολήν της. Ὁσάκις ὅμως οἱ ἔχοντες ἄλλην ἀντίληψιν ἐπί τινος θέματος, ἀνήγαγον τὴν διαφωνίαν εἰς κριτήριον τῆς ὅλης ἐκκλησιαστικῆς ἀληθείας, ὡδήγσηαν τὴν Ἐκκλησίαν εἰς σχισματικὴν διάσπασιν, τὸ δέ σχίσμα διηωνίσθη καὶ πολλάκις αἱ σχισματικαὶ ὁμάδες, πεισμόνως καὶ ἀδιαλλάκτως ἐμμένουσαι εἰς τὰς ἀπόψεις αὐτῶν, διατηροῦνται ἕως τῆς σήμερον. Ἀντιθέτως, ἐὰν δὲν ἀναχθοῦν τὰ θέματα περὶ τῶν ὁποίων ὑπάρχουν διαφορετικαὶ ἀπόψεις εἰς τοιαῦτα ἔχοντα πρωταρχικὴν σημασίαν, καταβληθῆ δὲ φιλάδελφος καὶ εἰλικρινῶς ταπεινὴ προσπάθεια πρὸς ἀλληλοκατανόησιν, οἱ διαφωνοῦντες ἀδελφοί, χάριτι Θεοῦ, εὑρίσκουν λύσεις ἱκανοποιούσας ἅπαντας καὶ οὕτως ἀποφεύγεται ἡ διάστασις αὐτῶν καὶ ἀποκαθίσταται ἡ πνευματικὴ κοινωνία καὶ ἑνότης ἐν Χριστῷ. Πολλάκις, ὁσιώτατοι πατέρες καὶ ἄδελφοι, ἐν τῷ ὑπερμέτρῳ ζήλῳ πρὸς ὑποστήριξιν τῶν ἐπί τινος ζητήματος πεποιθήσεών μας, λησμονοῦμεν τὴν σπουδαιότητα τῆς ἑνότητος ἡμῶν ἐν Χριστῷ, ἀποδίδομεν μείζονα, ἧς θὰ ἔδει, σημασίαν εἰς τὴν ἐπικράτησιν τῆς γνώμης ἡμῶν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ θολοῦται ἡ διαύγεια τοῦ πνεύματος καὶ νὰ μὴ δυνάμεθα νὰ ἴδωμεν ὅτι χάριν μιᾶς δευτερευούσης σημασίας ῥυθμίσεως εἰς τὴν ὁποίαν ἀποδίδομεν πρωτεύουσαν σημασίαν, χάνομεν Αὐτὸν τὸν Χριστόν. Ὁσιώτατοι πατέρες καὶ ἀδελφοι, μέλη τῆς ὑπὸ τὸν φίλτατον καὶ προσφιλῆ τῇ Μητρὶ Ἐκκλησίᾳ καὶ τῇ ἡμετέρᾳ Μετριότητι Ἀρχιμιανδρίτην κύριον Χρυσόστομον ἀδελφότητος, Ἡ Ἔφορος τοῦ Ἁγίου τούτου Τόπου Ὑπεραγία Θεοτόκος, ηὐδόκησε νὰ ἀναθέσῃ εἰς ὑμᾶς τὴν σοβαρὰν ἀποστολὴν τῆς ἀναβιώσεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου, μετὰ τὴν ἄρνησιν τῶν παλαιῶν ἐσφιγμενιτῶν πατέρων νὰ ἐπανενταχθοῦν εἰς τὴν ἑνότητα τῶν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερῶν Μονῶν. Ὡς γνωστόν, αἱ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱεραὶ Μοναὶ εἶναι, συμφώνως πρὸς τὸν Καταστατικὸν αὐτοῦ Χάρτην, εἴκοσι καὶ διὰ τῶν ἀντιπροσώπων αὐτῶν συνδιοικοῦν τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὑπὸ τὴν πνευματικὴν καὶ κανονικὴν ἐποπτείαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἀτυχῶς, oἱ πατέρες οἱ ὁποῖοι ἀπῆρτόν ποτε τὴν ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου, ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν ἀπεσκίρτησαν τῆς εἰκοσάδος καί, παρὰ τὰς ἐπανειλημμένας πατρικὰς καὶ ἀδελφικὰς προσκλήσεις τῶν τὲ ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν Ἀθηναγόρου καὶ Δημητρίου, τῆς ἡμετέρας Μετριότητος καὶ τῶν ἐκπροσώπων πασῶν τῶν λοιπῶν Ἱερῶν Μονῶν, ἐνέμειναν εἰς τὴν σχισματικὴν αὐτῶν κατάστασιν καὶ πεισμόνως ἠρνήθησαν μετ' ἐπάρσεως καὶ ἀδιαλλαξίας τὴν πνευματικὴν ἑνότητα καὶ σὺνεργασίαν μετὰ τῶν λοιπῶν δεκαεννέα Ἱερῶν Μονῶν. Κατόπιν τούτου, ὡς εἶναι γνωστόν, ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μεριμνῶσα διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς κανονικῆς τάξεως, ἐχαρακτήρισεν, ἐν συνεργασίᾳ μετὰ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, τοὺς ἐγκαταβιούντας εἰς τὸ κτηριακὸν συγκρότημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἔσφιγμένου ὡς σχισματικούς, καὶ συνεπῶς ὡς ἀντικανονικοὺς ἐνοίκους αὐτῆς, (δεδομένου ὅτι κατὰ τὸν Καταστατικὸν Χάρτην τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀπαγορεύεται ἡ εἰς αὐτὸ ἐγκαταβίωσις σχισματικῶν), καὶ ἀνασυνέστησε τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἐσφιγμένου, ὁρίσασα ὑμᾶς ὡς μέλη τῆς ἀδελφότητος αὐτῆς, ἡγούμενον δὲ ὑμῶν τὸν πρᾶον καὶ προσηνῆ γέροντά σας π. Χρυσόστομον. Οὕτως, ἀνέθεσεν εἰς ὑμᾶς ἕν δυσχερὲς καθῆκον, ἀφ’ ἑνὸς μὲν λόγῳ τοῦ πολέμου τὸν ὁποῖον ἐκήρυξαν καθ' ὑμῶν οἱ ἤδη σχισματικοὶ τέως ἐσφιγμενῖται μοναχοί, ἀφ' ἑτέρου δέ, διότι ἀντιμετωπίζετε τὰς γνωστὰς δυσχερείας τῆς στεγάσεώς σας καὶ ἐκ τρίτου διὰ τὸν λόγον ὅτι πολλοὶ τῶν χριστιανῶν δὲν ἀντιλαμβάνονται ὀρθῶς τὸν θεοφιλῆ σκοπόν σας καὶ σᾶς ἀναγκάζουν νὰ ταλαιπωρῆσθε ἐπεξηγοῦντες τὸ ὅλον πρόβλημα καὶ τὴν ὀρθότητα τῆς λύσεως εἰς τὴν ὁποίαν ἤλθετε ἀρωγοὶ ἐν ὑπακοῇ πρὸς τὴν καλέσασαν ὑμᾶς Μητέρα Ἐκκλησίαν. Ἀτυχῶς, ὁ φανατισμός, εὑρὼν ὡς συνεργὸν τὸν πειρασμόν, τὸν ἐπιθυμοῦντα τὴν διάσπασιν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἀνευρίσκει προσφυᾶ ἐπιχειρήματα ὑπὲρ τῶν ἐσφαλμένων ἀπόψεων καὶ συσσωρεύει αὐτὰ ἐντός τῆς διανοίας καὶ τῶν καρδιῶν τῶν οὐ κὰτ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτῶν εἰς τοσοῦτον βαθμὸν ὥστε νὰ μὴ δύνανται νὰ ἀντιληφθοῦν τὴν πλάνην των, οὔτε νὰ παρακολουθήσουν τὴν σκέψιν καὶ τὰ ἐπιχειρήματα τῶν ὀρθῶς σκεπτομένων ἀδελφῶν. Οἱ πλανηθέντες ἀδελφοί μας, τόσον πολὺ εἶναι προσκεκολλημένοι εἰς τὰ ἐσφαλμένα ἐπιχειρήματά των, καὶ εἰς ὅσα ὁ πλανῶν τοὺς ἀνθρώπους ὑποβάλλει εἰς αὐτοὺς πρὸς ἀπόκρουσιν τῆς ἀληθείας, ὥστε νὰ εἶναι τυφλοὶ δι' αὐτὴν καὶ κωφοὶ διὰ πᾶσαν ἄλλην σκέψιν πλὴν τῆς ἰδικῆς των. Ταῦτα πάντα ὅμως ἀνήκουν εἰς τὸ παρελθόν. Καὶ ἐκ τοῦ Ἀντιπροσωπείου τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ Ἐσφιγμένου ἐπιθυμοῦμεν νὰ διευκρινίσωμεν, πρὸς ἄρσιν πάσης πιθανῆς παρεξηγήσεως, ὅτι ἡ ὑπόθεσις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν εἰσέτι ἐντὸς τῶν τειχῶν τῆς Μονῆς καὶ τῶν λοιπῶν ἐξαρτημάτων αὐτῆς παραμενόντων νὰ θεωρῆται παρ' ἁπάντων λήξασα. Ὁριστικῶς. Τὸ αὐτὸ βεβαίως ἰσχύει καὶ ἀπὸ διοικητικῆς — δικαστικῆς ἐπόψεως. Ἡ ἐξακολούθησις τῆς καταλήψεως, κολασθεῖσα ἤδη, καθὼς πληροφορού-μεθα, καὶ ὡς ποινικὸν ἀδίκημα, συνιστᾶ πρωτοφανῆ ἄσκησιν βίας ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καὶ ἐπικίνδυνον ἐκτροπὴν εἰς τὴν εὐαίσθητον περιοχὴν τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους. Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία μετὰ πολλῆς τῆς θλίψεως παρακολουθεῖ ὄργανά τινα ἀνεχόμενα εἰσέτι τὸ φαινόμενον τῆς καταλήψεως καὶ παρορῶντα τοὺς κινδύνους διὰ τὴν ἐν Ἁγὶῳ Ὄρει τᾶξιν, διὰ τὰ κειμήλια καὶ τὰ μνημεῖα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης, ἀλλὰ καὶ τὴν προσβολὴν κατὰ τῆς μόνης νομίμου ἀδελφότητος αὐτῆς, σύμπαντος τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας. Ὁσιώτατοι Ἐσφιγμενῖται Πατέρες, ἡ καθυστέρησις αὐτὴ καὶ ἡ προσβολὴ τὴν ὁποίαν εἰσπράττετε ἀδίκως ἐξ αὐτῆς δὲν θὰ πρέπει νὰ κάμψη τὸ ἀγωνιστικὸν φρόνημα ὑμῶν, ἐφ' ὅσον γνωρίζετε ὅτι ὑπηρετεῖτε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἐν ταυτῷ τὴν ἐκκλησιαστικὴν τάξιν καὶ κανονικότητα οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὴν πολιτειακὴν νομιμότητα. Ὁ δρόμος ἴσως ἀποδεικνύεται δύσβατος πλέον τοῦ ἐξ ἀρχῆς ὑπολογισθέντος, ἀλλὰ αἱ δυσκολίαι καὶ τὰ ἐμπόδια δέον μᾶλλον νὰ αὐξήσουν τὴν ὑπομονὴν καὶ ἐπιμονήν σας ἢ νὰ σᾶς ἀπογοητεύσουν. Οὕτώ πως θὰ εἶναι γλυκύτερος καὶ ὁ καρπὸς τῆς τελικῆς δικαιώσεως τῶν κόπων σας, εἰς τὴν ὁποίαν εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θὰ φθάσωμεν κινούμενοι εἰς τὸ πλαίσιον πάντοτε τῆς κανονικότητος καὶ τῆς νομιμότητος. Εὐχόμεθα εἰς τὸν Θεὸν ὅπως διὰ πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τῶν πολλῶν Ἁγίων τοὺς ὁποίους ἀνέδειξεν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ἐσφιγμένου, ἀποδοθῇ συντόμως ἡ χρῆσις τοῦ κεντρικοῦ κτηριακοῦ συγκροτήματος τῆς ἐν λόγῳ Ἱερᾶς Μονῆς εἰς τοὺς κανονικοὺς καὶ νομίμους μοναχοὺς αὐτῆς, πρὸς ἐγκαταβίωσιν καὶ πνευμιατικὴν ἄσκησιν καὶ προσευχὴν ἐν αὐτῇ, ὑπέρ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ σύμπαντος τοῦ κόσμου. Ἀμήν.
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΚΑΘΗΓ. ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Παναγιώτατε, ὡς εὖ παρέστητε! Ἡ ἀδελφότης ἡμῶν, Σᾶς ὑποδέχεται μέ αἰσθήματα μεγάλης χαρᾶς καί ἱκανοποιήσεως εἰς ἔδαφος τῆς ταλαιπώρου Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου καί δή εἰς ΤΜΗΜΑ τοῦ ἐν Καρυαῖς Ἀντιπροσωπείου της. Ἀποτελεῖ διά τήν Μονήν, ὑψίστην τιμήν, τό νά τήν ἐπισκέπτεσθε διά τρίτην συναπτήν φοράν, κατά τά ἐν Ἁγίῳ Ὄρει προσκυνήματά Σας τῶν τελευταίων ἐτῶν. Μετά πολλῆς ἀγάπης καί δοξολογίας πρός τήν ἔφορον καί προστάτιν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Τόπου Κυρίαν Θεοτόκον, ἀναπολοῦμεν τήν πρό εἰκοσαετίας χαρμόσυνον ἀναγγελίαν τῆς ἐκλογῆς καί ἀκολούθως ἀναρρήσεως Ὑμῶν εἰς τόν παλαίφατον καί μαρτυρικόν θρόνον τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Μητρός ἡμῶν Ἐκκλησίας καί δοξάζομεν τόν φιλάνθρωπον Θεόν τόν διά τῆς θείας χάριτος ἀναδείξαντα Ὑμᾶς ἄξιον δοχεῖον αὐτῆς καί πρωτοστάτην τῆς ἐν τῇ οἰκουμένῃ Ὀρθοδοξίας. Δεχθῆτε, παρακαλοῦμεν ἐκ προοιμίου τήν ἐκ βαθέων εὐγνωμοσύνην μας, καί ἐπιτρέψατε νά ἑρμηνεύσωμεν τήν ἐπίσκεψιν ταύτην, ὡς ἔνδειξιν τῆς συμπαραστάσεώς Σας εἰς τόν ἀγῶνα μας. Εἴχομεν τήν ἐπιθυμίαν, νά συμμερισθῶμεν μέ τήν Παναγιότητά Σας τήν χαράν τῆς ἐπετειακῆς ταύτης ἐπισκέψεως Ὑμῶν ἐπί τῇ εἰκοσαετηρίδι τῆς εὐκλεοῦς Πατριαρχείας Σας, ἅμα δὲ καί αὐτήν τῆς ἐγκαταστά-σεως ἡμῶν εἰς τό ταπεινόν, πλήν ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΙΚΟΝ τοῦτο οἴκημα. Σεῖς Παναγιώτατε ἐσαλπίσατε ἄλλωστε, τήν ἔναρξιν τῆς προσπαθείας διά τήν οἰκοδόμησιν αὐτοῦ, ἐν ἔτει 2006. Ἔκτοτε λοιπόν ἀπετέλει δι’ ἡμᾶς ὄντως ἱερόν καθῆκον νά ὁλοκληρώσωμεν τό ἐγχείρημα. Ἰδού λοιπόν: ταπεινόν, ἀλλά δικό μας. Δικό μας, δηλαδή τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, εἰς δόξαν Θεοῦ. Ἡ χαρά τῆς ἐγκαταστάσεως εἰς μοναστηριακόν ἔδαφος ὅμως, ὅσο μεγάλη καί δικαιολογημένη καί ἄν εἶναι, κάμπτεται ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι, τό κεντρικόν συγκρότημα τῆς Μονῆς, ἀλλά καί τό ὑπόλοιπον τοῦ ἑνταῦθα Ἀντιπροσωπείου , ἐξακολουθοῦν νά τελοῦν ὑπό κατάληψιν. Πρό ἑξαετίας μᾶς ἐνεπιστεύθητε, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία καί τό Ἅγιον Ὄρος, τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἐσφιγμένου. Καί ἐγώ προσωπικῶς ἐδήλωσα τότε: «γένοιτο, ἰδού ὁ δοῦλος Κυρίου», ἐνῶ ἄλλοι, ἐνδεχομένως καί ἱκανώτεροι, ἀπέφυγον τήν ἐμπλοκήν των, ὡς ἐάν ἔβλεπον τήν γέενναν τοῦ πυρός. Ἔκτοτε, Παναγιώτατε, ἐγενόμεθα δέκται ποικίλων ἐκδηλώσεων. Κρατοῦμεν τάς θετικάς καί στηρικτικάς καί δέν σχολιάζομεν τάς ἐπιθετικάς καί εἰρωνικάς. Ἡ πορεία μας ἦτο ἐξ ἀρχῆς ἡ αὐτή, καί παραμένει ἀπαρέγκλιτος. Τοῦτο δηλοῖ πρός ὅλους, καί ἰδίως τούς ἐνοχληθέντας ἐκ τῶν ἄχρι τοῦδε πολλῶν καί θετικῶν ἐξελίξεων, ὅτι τήν ἀνάληψιν τῆς ὑποθέσεως τήν ἀντιμετωπίζομεν μετά πάσης σοβαρότητος Πράγματι, δέν προχειρολογοῦμεν,οὔτε βεβαίως ὀπισθοδρομοῦμεν. Καί τό λέγω αὐτό ἐγώ, Παναγιώ-τατε, καίτοι γέρων, καίτοι πρεσβύτης. Ἴσως, κάποιοι ἀπό τούς ἀδελφούς μας, θεωροῦν ὅτι διαρκούσης τῆς καταλήψεως θά ἐγκαταλείψωμεν τήν προσπάθειαν. Παρακαλῶ, δεχθῆτε τήν διαβεβαίωσιν ὅτι τοῦτο, πέραν τοῦ ὅτι θά ἦτο ἐμπαιγμός πρός τούς ἐμπιστευθέντας ἡμᾶς, θά ἀπεδείκνυε καί ἀκραίαν ἔλλειψιν αὐτοσεβασμοῦ Οὔτε καί εἴχομεν ποτέ τήν ἐντύπωσιν ὅτι ὁ δρόμος μας θά εἶναι ἀνθόσπαρτος καί ὅλοι οἱ ἄνεμοι εὐνοϊκοί. •Ἀκόμη καί τώρα, πού εἴμεθα εἰς τό Ἀντιπροσωπεῖον μας. •Ἀκόμη καί τώρα, πού ἡ μία μετά τήν ἄλλην αἱ ἀποφάσεις τῶν δικαστηρίων καρποφοροῦν τήν ἀλήθειαν, καί ἀποδίδουν τήν δικαιοσύνην. •Ἀκόμη καί τώρα πού κάποιοι ἐκ τῶν πεπλανημένων ἀδελφῶν, ἐπιστρέφουν εἰς τήν κανονικότητα. Πρός ὅλους, μέ πολλήν ἀγάπην, ἐπιθυμοῦμεν ὅπως διευκρινίσωμεν τό ἑξῆς: ἕνα προσδοκῶμεν καί ἕνα προσπαθοῦμεν: ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΥΜΕΝ ΕΥΟΡΚΩΣ. Εὐόρκως δέ σημαίνει: μετά πάσης σοβαρότητος καί σταθερότητος, πρός ἀποκατάστασιν τῆς λειτουργίας τῆς Μονῆς ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ. Καί τοῦτο «κατά πάντα», βεβαίως, ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ὅσο ἡ λειτουργία τῆς Μονῆς διεξάγεται ΕΚΤΟΣ τῆς ἕδρας της. Δι’ ἡμᾶς εἶναι φυσιολογικόν, Παναγιώτατε, νά βλέπωμεν ἔτσι τά πράγματα, καί νά ἀγωνιζώμεθα ἀδιαπτώτως. Αὐτό ἀναμένει ἡ Ἐκκλησία ἀλλά καί αὐτό πιστεύομεν. Ἔχομεν τήν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ, ἔχομεν τήν ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ, ἔχομεν καί τήν ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ὡς μόνα κριτήρια. Ὅπως φαίνεται ὅμως, καί τό λέγω μετά πολλῆς λύπης, ἐάν ἡ κανονικότης εὑρίσκει εἰς τήν Ἐκκλησίαν τόν ἐπάξιον φορέα καί ἐκφραστήν της, ἡ νομιμότης ἐν προκειμένῳ, δέν ἐκφράζεται καί δέν ἐφαρμόζεται ἀπό τόν φορέα εἰς τόν ὁποῖον, ἐξ αὐτοῦ τούτου τοῦ Συντάγματος τῆς Χώρας ἀνάγεται. Πράγματι, αὐτός ὁ ὁποῖος δυστυχῶς ἀποσιωπᾶ τελικῶς, καί ἀγνοεῖ τήν νομιμότητα εἶναι αὐτό τοῦτο τό Κράτος ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, τό ὁποῖον θέτει εἰς τήν μίαν πλευράν τῆς ζυγαριᾶς τήν νομιμότητα καί εἰς τήν ἄλλην ἕνα ἀορίστως εἰκαζόμενον, καί σκοπίμως διογκούμενον, πολιτικόν κόστος, καί ἐκτιμᾶ ὅτι αὐτό ζυγίζει βαρύτερον. Δικαιολογεῖ, ἄραγε, τό θρυλούμενον τοῦτο πολιτικόν κόστος τήν ἀπώλειαν τῶν κειμηλίων τῆς Μονῆς; τάς αὐθαιρέτους ἐπεμβάσεις εἰς τά μνημεῖα της; τήν πνευματικήν καί ἐκκλησιαστικήν ὕβριν ἡ ὁποῖα συντελεῖται καθημερινῶς εἰς αὐτήν; Τρέμει ἡ καρδία μου, Παναγιώτατε, ὅταν διαλογίζομαι ὅτι εἰς τήν Ἁγίαν Τράπεζαν ὅπου ἐλειτούργει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὑπάρχει ἀντιμήνσιον σχισματικοῦ ψευδοεπισκόπου. Πονεῖ ἡ ψυχή μου διά τήν καταστροφήν τοῦ φυσικοῦ πλούτου τῆς περιοχῆς τοῦ Μοναστηριοῦ μας ὑπό τῶν καταληψιῶν καί τῶν συνεργατῶν των, τήν αὐθαίρετον ὑλοτόμησιν τοῦ Δασοκτήματος, τήν ἄναρχον διάνοιξιν δρόμων, τήν καταστροφήν τῶν παραδοσιακῶν μονοπατιῶν καί καλντεριμιῶν, ἀλλά καί τήν παράνομον θήραν. Ποῖον πολιτικόν κόστος ἀντισταθμίζει ὅλα αὐτά; Ποία δικαιολογία θά βρεθῇ ὅταν ἀπογυμνωθῇ πλήρως ἡ Μονή; Ὁμιλοῦμεν διά τήν Μονήν τῆς αὐτοκρατείρας Πουλχερίας, τῆς ὁποίας τό παλαιόν καθολικόν καταρρέει καθημερινῶς ἀπροστάτευτον. Διά τήν Μονήν τοῦ Ἁγίου νεομάρτυρος Ἀγαθαγγέλου, τοῦ ὁποίου τό πνευματικόν ἀλειπτήριον καί ὁ πύργος κατέρρευσαν. Διά τήν Μονήν τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου Ὑμῶν Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε΄, τοῦ κτίτορος καί δωρητοῦ τῆς σκηνῆς τοῦ αὐτοκράτορος Ναπολέοντος, τμημάτων τῆς ὁποίας ἀγνοεῖται ἡ τύχη. Διά τήν Μονήν τοῦ γενάρχου τοῦ ρωσσικοῦ μοναχισμοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ σπηλαιώτου, τοῦ ὁποίου τό ἀσκητήριον κεῖται ἐγκαταλελειμμένον ἐν ἐρειπώδει καταστάσει. Καί πόσα ἄλλα δυνάμεθα νά ἀπαριθμήσωμεν, Παναγιώτατε! Ἀκόμη καί τό ἐπιδεικτικότερον, τήν κατάληψιν τοῦ ὑπολοίπου τοῦ κονακίου τούτου, ἐν τῷ μέσῳ τῶν Καρυῶν, παρόντος τοῦ Πατριάρχου μας, καί παρόντος πρό ὀλίγου τοῦ ἰδίου τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Χώρας. Ὅλα αὐτά συντελοῦνται ὑπό ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι περιφέρονται ἐλευθέρως, εἰσέρχονται καί ἐξέρχονται ἀνενοχλήτως, ἐμφανίζονται δημοσίως, δωρίζουν ἀποκρύπτουν καί καταχρῶνται τά περιουσιακά στοιχεῖα τῆς Μονῆς, ἀλλά καί μέ πρωτοφανῆ ἄνεσιν συλλέγουν ποινάς χλευάζοντες τήν δικαιοσύνην. Ἀπό τῆς θέσεως αὐτῆς, δημοσίως, ἐνώπιον τοῦ Πατριάρχου μας, ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν πρός τήν Κυβέρνησιν: ἐφαρμόσατε τόν νόμον, μήν ἐπιτρέπετε τήν ἀνομίαν εἰς τό Ἅγιον Ὄρος. Δέν σᾶς ζητῶμεν χάριν, ζητῶμεν τό αὐτονόητον. Οἱ ἀνεχόμενοι, Παναγιώτατε, τήν κατάστασιν ἄς «ὄψονται εἰς ὅν ἐξεκέντησαν». Ἄς γνωρίζουν δέ ὅτι ἡμεῖς θά ἐπιμείνωμεν εἰς τήν νομιμότητα καί κανονικότητα καί δέν θά παύσωμεν νά ζητῶμεν τά αὐτονόητα. Εἰ δ’ ἄλλως, θά ἔχωμεν ἀποδειχθῆ ἐπιλήσμονες τοῦ σκοποῦ ἐφ’ ᾧ ἐτάχθημεν. Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς τάς φίλας καί ἀδελφάς Ἱεράς Μονάς, τούς σεβαστούς Καθηγουμένους καί Ἀντιπροσώπους πού μᾶς συμπαρίστανται εἰς τήν προσπάθειάν μας, τούς ἀγαπητούς ἁγιορείτας πατέρας, τόν νομικόν ἡμῶν σύμβουλον κον Καραγιαννακίδην καί ἅπαντας τούς ἐκλεκτούς συνεργάτας ἡμῶν διά τήν ἀγάπην τους καί τήν βοήθειάν τους. Πάνω ἀπ’ ὅλους ὅμως, εὐχαριστοῦμεν Ἐσᾶς, Παναγιώτατε, διά τόν κόπον Σας νά μᾶς ἐπισκεφθῆτε καί διά τήν πλουσίαν πατρικήν Σας ἀγάπην καί τάς εὐλογίας πού πάντοτε μᾶς ἐπιφυλάσσετε. Ἡ συγκίνησίς μου δέ εἶναι πράγματι ἄφατος διότι ὁ Ἀντιπρόσωπός μας εἰς τὴν Ἱεράν Κοινότητα ὡς μέλος τῆς ὁρισθείσης ἐπι τῆς ἐπισκέψεώς Σας ἐπιτροπῆς καί συνοδεύσας Ὑμᾶς εἰς ὅλα τὰ Σκηνώματα πού ἐπεσκέφθητε, μέ ἐπληροφόρησεν ὅτι παντοῦ καὶ μετ’ ἐντάσεως ἐθέσατε τὸ πρόβλημα τῆς Μονῆς μας, χθές δέ μάλιστα ἐνώπιον αὐτοῦ τούτου τοῦ Κυρίου Ποέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως. Παναγιώτατε παρακαλοῦμεν, ὅπως δεχθῆτε τήν ἐκ βαθέων υἱικήν καί εὐχαριστιακήν μετάνοιαν, ἐμοῦ προσωπικῶς καί συμπάσης τῆς ἀδελφότητος ἡμῶν. Εἴησαν τά ἔτη Ὑμῶν Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, πολλά, εὐλογημένα καί εὐφρόσυνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τρίπτυχον τ. 2

Ἐνημερωτικὴ περιοδικὴ ἔκδοση τῶν Φίλων τῆς Ιεράς Μονῆς Ἐσφιγμένου 3ΠΤΥΧΟ τ2_telikoWeb

Τρίπτυχον τ.1

Ἐνημερωτικὴ περιοδικὴ ἔκδοση τῶν Φίλων τῆς Ιεράς Μονῆς Ἐσφιγμένου Εσφιγμενιτικά Τ. 1